நெல்லுக்கு நாற்று விட்டு
நடவு செய்து
அறுவடைக்கிடைப்பட்ட
காலத்தில்
வருடம் மாறிவிடுகிறது
ஆனால்
அதற்கு தேவையானது
என்னவோ வளர்வதற்கான
நாட்களும், நன்னீரோடு
நம்பிக்கையான உழைப்பும்
போதுமானது
வருடத்தின் எண் அல்ல
அதுபோல்
நாம் செய்யும்
நற்செயல்கள்தான்
வருடங்கடந்தும்
பேசும்
எந்த நாளில்
தொடங்கினோம்
என்பதையல்ல
ஆதலால்
நற்செயலை தொடங்க
எனக்காக
காத்திருக்க வேண்டாம்
-இப்படிக்கு
புத்தாண்டின் மற்றொரு எண்
காலையில்
காதினுள் நுழைந்த
ஒரு பாடல்
கூண்டுக்கிளி
சிறகடித்து பறக்க
எம்பி எம்பித்
துடிப்பதை போல்
மனதினில் அலைப்
பட்டுக்கொண்டேயிருந்தது
பின் சிறிது நேரத்தில்
தேநீர் உதவியோடு
தனிமை கொஞ்சம்
கிடைக்க அப்பாடல்
மீண்டும் துடிக்க
அதனூடே
மிதந்து கொண்டு
பயணிக்கையில்
தூர நீர்ப்பரப்பு
சென்று
ராகங்களை
தூண்டிலாகயிட்டு
நினைவுகளில் துவள
தூரத்தில் பாடல் மட்டும்
ஒலித்திக்கொண்டிருந்தது
அவ்விசையோடு
கோர்க்கப்பட்ட நினைவுகளில்
இப்பொழுதும்
சில கீறல்களிருக்க
முள்ளின் முனையை
தொட்டுணர்ந்ததுபோல்
மேலை பட்டதும்
மீண்டும்
ஆழஞ்சென்றது
மறு முறை
வரும்போது
ஆரத்தழுவி விடுவேன்
யென்ற முனைப்புடன்
அதர விளிம்பில்
சிறு புன்னகையை
எடுத்துக் கொண்டு
கரையை யடைந்ததும்
நீரின் ஆழத்தில்
யாரும் கண்டிரா
திரியும் ஏதோவோர்
உயிரினத்தின்
காயங்களுக்கு
மருந்திட்ட திருப்தி..
பல்லாயிரம் பேரின்
உயிரை எடுத்தோ
அல்லது
ஊன்று கோலுக்கு
துணையாக்கியோ
விட்ட போர் வாளை
இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டு
பூனைக்கு
சகுனம் பார்த்த கதையாய்
புறம் பேசி
பலரின் வாழ்வை
நிர்கதியாக்கியவர்களை
நண்பர்களாய் யெண்ணி
முகமுன்
கோபப்படுபவர்களை
முதல் எதிரியாய்
பாவித்த
முட்டாள்தனம்
போலிருக்கிறது
மற்றோரின்
விருப்பு வெறுப்புகளுக்காக
வாழ்கைப் பேருந்தை
வேகமாய் செலுத்தினால்
தொலைவினில்
ரெயில் வண்டிக்கு
பின்னே மறையும்
சூரியனை பார்க்க
நேரிடலாமல் போகலாம்
மழை தூறல்கள்
தோலில் தரும்
கிச்சு கிச்சுக்களை
உணராமல் போகலாம்
பல்வேறு நிறுத்தங்களில்
ஏறியிறங்கும் நபர்களும்
அவர்களின் நினைவுகளும்
கிடைக்காமலே
போகலாம்
சமயங்களில் ஆற்றனிலிறங்கி
அசுத்தங்களை களையும்
வாய்ப்புகள் வாய்க்காமலே
போகலாம்
பயணத்தில்
எதிர்கொள்ளக்கூடிய
பள்ள மேடுகளால்
பாதை மாறி
பயணப்படும்போது தோள்
தட்டித் தேற்ற
துணையற்றுப் போகலாம்
இவ்வாறாக சொல்லக்கூடிய
அல்லது
சொல்லில் நிரம்பா
உணர மட்டுமே கூடிய
எண்ணற்ற விசயங்களை
இழந்து
இலக்கை அடைந்தாலும்
யாருமற்ற
நிறுத்தத்தில்
தனியாக
நிற்க நேரிடும்
என்பதை
நினைவிற் கொண்டு
மெல்ல செலுத்துக
வாழ்க்கை பேருந்தை
மலரும் ஓர்
பூவைக் கண்டு
மற்றொரு பூ
என்றுமே
பொறாமை
கொள்வதேயில்லை
மாறாக
மலரு மழகிய
நிகழ்வைக் கண்டு
மகிழ்ச்சியுறுமை யன்றி
மலரா தன்னோடு
ஒப்பிட்டு
அந்நிகழ்வை
கலங்கப் படுத்தாது
தனித்துவமான
தன்னுடைய
மணம் விட்டு
மலருவதற்காக
தனக்கான நேரம்
வரும் வரை
பொறுமை காத்துக்
கொண்டிருக்கிறது
இப்படியாகத் தானிருந்திருக்க
வேண்டும்
மனிதமும்
ஆனால்...
முற்றும் கற்றவனென
எவனுமில்லை
ஏனெனில்
கற்பதருக்கென்று
ஏதாவதொன்று
இருந்து கொண்டே
தானிருக்கும்
அதுபோற் என்னை
முழுதும் ரசித்தவர்
என்று எவருமில்லை
ஏனெனில்
ஏதோவொரு இடத்தில்
எங்கோவொரு மூலையில்
நீ ரசிப்பதற்கென்றே
பார்வைகளையே
கண்டிராத பகுதிகள்
ஏராளமென்னில்
இப்படிக்கு
'இயற்கை' - யான
நான்
கூந்தல் மல்லி
குறுக்குவழி போக
குறு குறு
பார்வை பின்
தொடர்ந்து செல்ல
திரும்பி சிரித்த
மல்லியால்
சற்றே மயங்கிய
பார்வை
பின் தூரத்தை
துளைத்தது
வாடை மட்டும்
வீசும் மல்லி
வந்த வழியில்
காணாததையெண்ணி
ஆந்தையாய்
சுற்றிய பார்வை
அமைதியிழந்து
அலைய அந்நேரம்
கரவொலி கேட்டு
காடே அதிர
பதறிய பார்வை
பாதையை தேட
பகலின் எதிரி
பாம்பாய்
காட்டை சூழ
பாதையெல்லாம்
நெளிந்தது
மங்கிய பார்வை
மரவோரம்
பயந்து சரிய
பார்வைக்கு
நேராய்
தொங்கியது
கூந்தலும்
மல்லியும்..
தயங்கித் தயங்கி
வாசலில் நின்று
கொண்டிருந்தது
அது
கிடைத்த குறுகிய
இடைவேளையில்
ஒரு பெரிய அறையின்
சிறிய மூலையில்
நாற்காலியின் தலையின்
மேலிருந்த தொலைபேசியின்
வாயிலாக
அவன்
அழைத்த பல்வேறு
அழைப்புகளுக்கும்
ஒரே பதிவின்
பல்வேறு முடிச்சுகளாய்
அவிழ்ந்து அவ்வறையின்
கடிகாரத்தின்
ஓசையையும் விழுங்கியது
சுருட்டுப் புகையை
சிறை பிடித்தவாரே
வாசலறுகை நின்றிருந்த
அதனை அவன்
ஆழ்ந்து பார்த்ததில்
தானே வந்து
தாழிட்டுக்கொண்டது
அந்த
'தனிமை'
விரிசல் விட்ட
கண்ணாடி குடுவையில்
எந்த ஒரு
துண்டை எடுத்தால்
உடைந்து விடுமோ
அதே துண்டு தான்
அதனை
உடையாமலும்
காக்கிறது
அதுபோல்
எந்தவொரு யெண்ணத்தை
வெளியே உரைத்தால்
விரிசல் விட்ட
வாழ்க்கை
உடைந்து விடுமோ
அதே எண்ணந்தான்
அவ்வாழ்க்கையை
அரண் போல்
காக்கிறது !
'அழகை இருக்கிறாய்'
என்ற உண்மையை
அகம் நிறைய
உரைத்த பின்
அவளோ
உன் வார்த்தைகள்
யாவும்
உரித்த கோழி
போல ஒன்றும்
இல்லாமல்
இருக்கிறது என்றாள்
பின் சற்றே
யோசித்து
இவ்வாறாக
கூறினேன்
'தேன் எடுக்க வந்த நான் வண்டு
திகைத்து நின்றேன் உன்னைக் கண்டு
சீ! என்று உன் கால்கொம்பால் தீண்டு
சிறப்பான மோட்சம் எமக்கு உண்டு'
இருக்கின்ற உண்மையை
கூட
இல்லாத உவமைக்
கொண்டு கூறினாலே
கேட்க எவருக்கும்
விருப்பம்
- இயற்கை
நீண்ட இரவின்
நடு சாமத்தில்
வந்தாலும்
காலடி சத்தங்கேட்டு
கண் விழிப்பாள்
வேலையிலிருந்து
சோர்ந்து வருகையில்
வேடிக்கை பல
காட்டி
சிரிக்க வைப்பாள்
எப்போது
சாப்பிட்டாலும்
எனக்குமொறு
உருண்டை
ஊட்டி விடுவாள்
சேர்ந்து படுக்கையில்
சோர்ந்து போய்
சீக்கிரம் தூங்கிடுவாள்
எனக்கு முன்
இடையிடையே எழுந்து
என் இருப்பை
உறுதிப்படுத்திக்
கொண்டு மீண்டும்
உறங்கிடுவாள்
இப்படியாக
பெண் பிள்ளைகள்
வளரும் போதே
தாயாகாவே
வளருகின்றன
அப்பாக்களுக்கு!!
- இயற்கை
பெண்கள் கொஞ்சுவதினாலே
நாய்கள் குட்டிகளாகவே
இருக்கின்றன போலும்
ஆனால்
ஆண் வாசமடித்தால்
மட்டும் அதிரக்
குரைக்கும் என்றெண்ணி
வாசல் வந்ததும்
நேற்றிரவு வைத்த
மருதாணிச் சாயம்
பரந்த ஒருகையும்
இந்த பகல்
முழங்கை வரை சிதறிய
கடலை மாவாகிய
மறுகையும் ஒருசேர
"உள்ள வாங்க"
என்று சொல்லி
நாயை மட்டும்
விரட்டினார் அந்தம்மா
"உட்காருங்க" யென்று
சொல்லிவிட்டு சிரித்துக்கொண்டே
ஓரறைக்குள் சென்று
துல்லியமாய் கேட்கா
தொலைதூரம் மொலிக்கும்
பாடல் போல
ஏதோ கத்திவிட்டு
மறுபடி
சிரித்துக் கொண்டே
அடுக்களைக்குள்
சென்று விட்டார்
கரை வேட்டி
கலைந்த மடிப்பை
நேர்படுத்திக் கொண்டே
நிர்மலா பெரியசாமியின்
நெருங்கிய உறவினர் போல்
கணத்தக் குரலில்
வணக்கஞ் சொல்லி
வரவேற்றார் அவர்
எவ்வளவு செலவானாலும்
பரவாயில்லை டாக்டர்
என்பதுபோல்
கல்யாணத்திற்குப் பிறகு
எல்லாமே எம்பொண்ணுக்கு
தான் என்றுரைத்து
அவள் பேருரைத்தார்
அண்ணன் அக்காள்
தம்பி தங்கையற்ற
தனி மலர் போலும்
வீடெங்கும்
அவள் முகம்
புகைப்படங்களாய்
பூத்திருந்தத்து
பெண்பார்க்க என்னோடு
சேர்த்து பதினேழு பேர்
அங்கு அவளையுஞ்
சேர்த்தே ஐந்துபேர் தான்
இருப்பினும்
பெண்ணுடன் பேச
வேண்டுமென்று பெற்றோரைப்
பார்க்க பெருமிதத்தோடு
தலையாட்டினர்
காமஞ் சொட்ட
ஒரு குறள்
காதல் கொட்ட
பாரதி பாடல்
எதை முதலில்
சொல்லவென உள்ளிருப்பு
போராட்டத்தில்
கேள்விக்கணைகளை
பெண்ணே தொடுத்தால்
இப்படியாக
தனிக்குடும்பம்
எப்போ போவோம் ?
கடைசி முத்தம்
கணவனின் கண்
அனுமதி கொண்டு
பெறுவதில் இடம்
பெயர்கிறதவள் வாழ்க்கை
கேட்டதும் கொடுத்ததும்
மனகனந்தாங்காது
நினைவு தப்பி
நிற்கையில் கடந்து
போய்க்கொண்டிருந்தவளின்
பிம்பம் தேய்கையில்
தேங்கி நின்றதென் வாழ்க்கை
என் பிள்ளை
என்றடையாளம் துறந்து
அவர் மனைவி
என்றாகி போகையில்
புலனது ஏதோ
இழந்த உணர்வு
அவள் பெயர்
நீக்க மனமன்றி
புதுப்பிக்காமல்
பழைய குடும்பமாக
என் பிள்ளையென்றே
இருக்கிறது
குடும்ப அட்டை
எம்பெயரின் முதலெழுத்து
அவள் பெயரின் முதலானதன்
இருபத்தேழு வருட
கர்வம் இன்றோடு
ஒழிந்தது
கல கலவென
சிரிப்பால் நிறைந்த
இவ்வீடு
அவலகன்றதும்
ராணியற்ற ராஜ்ஜியமாய்
கலையிழந்து
வெறுங்கல்
வீடாகியது
கட்டளையிட ஆளற்ற
சேவகனாய்
தன்னிச்சையாய் செயல்பட
முடியாது தடுமாறி
நிற்கின்றேன்
நான்
எப்போது
வெளிச்சென்றாலும்
எனக்கு போன் செய்துவிட்டு
அம்மா எங்கே
என்று கேட்பவள்
இப்பொழுதெல்லாம் அவளுக்கு
போன் செய்துவிட்டு
அப்பா இல்லையா ?
என்பதன் எதார்த்தம்
என்னால் ஏனோ
ஏற்கமுடியவில்லை
எது எங்கென்றறியா
அவர் வீடு
அவளதாகிய பின்
அவளாசைப் படி
அமையப்பெற்ற
இவ்வீடு
மறுவீடாகையில்
சற்றே மருகுது
நெஞ்சம்
விசேஷத்துக்கு மட்டும்
வீடுவரும் சொந்தக்காரி
போலான சொந்த
மகளையெண்ணி
அவளுக்கு பிடிக்குமென்று
ஆட்டுக்கறி குழம்பு
அம்மியில் அரைத்த
மசாலா சேர்த்து
செய்ததை அவளுக்கு
பரிமாற வந்தால்
'அவருக்கு முதல
வைங்கப்பா' என்று
சொல்வதவள் தவறில்லை
அதை ஏற்கும்
பக்குவம் தான்
எனக்கு இன்னும் வரவில்லை
குழம்பு பட்டுவிட்டதென
கண்ணாடி போட்ட
கண்ணை தேய்த்துக்
கொண்டே கண்ணீரோடு
அவள் காணும்முன்
வெளிச்செல்கிறேன்
எமக்கு பிறந்த
எம்பிள்ளையாயினும்
திருமணத்திற்கு பின்
தத்துக் கொடுத்த
தந்தை போல்
உரிமையற்று ஓரமாய்
நின்று வேடிக்கை
மட்டுமே பார்க்கிறேன்
அவன் நல்லவனாயிராவிட்டாலும்
கெட்டவனாய் இருந்திரக்கூடா
தென்பதே என் இறுதிநாள்
வரையிறுக்கும் ஒரே
வேண்டுதல்
பிரிவென்பதோர் நாள் வரும்
என்றுணர்ந்தே பிரியமும்
பாசமும் வைக்கும் இத்
தந்தையின் நிலை
இப்பொழுது
தற்கொலைக்கு நிகராகவல்லவா
நிற்கிறது
பதில்களற்ற கேள்விகள்
இரவின் இருட்டில்
திரியும் சர்ப்பம்
போல
இல்லையென்றென்னி இடது
காலூன்றினால் இருக்கென்ற
உண்மை கொத்தும்
இருக்கென்றென்னி வலது
வைத்தால் இல்லையென்ற
அச்சம் கொத்தும்
விடையறிந்து தொடுக்கப்படும்
வினாக்களுக்கு
எதிர் வரும் பதில்
எதிர் பார்த்ததில்லையெனில்
அடுத்து வரும்
கேள்விச் சிறுத்தை
மனவேலி தாண்டி
பதிலாடை பற்றிக்
குதறும்
பரிசீலிக்கப்படாத பதில்களுக்கு
மாற்றாய் மவுனம்
மத்தியில் வைக்கப்படும்போது
மதங்கொண்ட அத்தினி
பிளிறுவதை போல்
அவர்தம் பதிலை
நிரப்பி அதற்குமோர்
கேள்வியை சிதறி
செல்வர்
கேள்விகளால் வேள்வி
யமைத்துக்கொண்டு
சரியென்ற பதிலையும்
ஒப்பாது
சுட்டு தீயிட்டு
கருக்கி
களத்திற்கு ஒவ்வா
ஓர் வினா
வீசிச்செல்வர்
சென்ற
விடையானது சிலந்தி
வலையில் சிக்கிய
சிறு பூச்சி போல்
வினாவினுள் சிக்கி
வெளியேற வழி
தெரியா விக்கி
நிற்கிறது
இட பொருள் ஏவலற்ற
கேள்வி விதைப்போர்
வீரனாகிறார்
அதுகண்டு அமைதி
காப்போர்
கோழையாகிறார்
விடை யென்பதுகூட
வினா வாகவே
விரிந்து வருகிறது
அவர்தம் வாய்வழி
கருத்த நாயின்
பெருத்த உருவத்தின்
பின்னங்காலிலிருந்த
சிதைந்த புண்ணின்
சீழிலிருந்து
சீறும் நாற்றம்
எவரேனும் செய்வர்
உதவி என
ஏங்கிய மனதுடனும்
மங்கிய பார்வையுடனும்
முனகிக்கொண்டே
வாலை ஆட்டிக்கொண்டு
வாசல் வாசலாக
தன் வம்சத்துடன்
வந்து நின்றது
வந்தோரெல்லாம்
செந்தேளிதழ் கொண்டு
வாயிற் வசை பாடிக்
கொட்டிச்
சென்றாரேத் தவிர
சிறிதேனும் வலியதனை
உணரவில்லை
அறியா பிள்ளையெனும்
சிறிய சாத்தான்கள்
அப்புண்ணில்
தண்ணீர் கொட்டியும்
மண்ணள்ளி வீசியும்
விளையாடிய போது
குரைக்க கூட
வலுவற்று
குனிந்து சென்றது
குழந்தைகள் திரியும்
இத்தெருவில்
வேகமாய் செல்லும்
வண்டிக்காரர்களை துரத்தும்
அப்படி துரத்தியோடிய
யொருவன் திரும்பி
வந்து செங்கற்க்
கொண்டு பின்னங்காலில்
இட்டதன் இடரிது
தோய்ந்து தோய்ந்து
தெருவின் முதல் வந்து
நிற்கக்கூட திராணியற்று
நிலை தடுமாறி
நீர்தொட்டி யருகை
வீழ்ந்த பின்
பின்னங்காலில் ஈக்கள்
மொய்க்க
நாவால் நக்கி விரட்ட
முயல முற்பட்டு
முடியாமற் போக
சுருண்டு படுத்த
போது சுயநினைவு
சூன்யமாகிக் கொண்டிருந்தது
வலியது பொறுக்காமல்
ஊளையிட்டதன்
ஒளி ஊருக்குக்கேடென
பிள்ளையார் கோவில்
பூசாரி கூற
ஊரின் எல்லை
கொண்டு வீசப்பட்டதேயன்றி
உதவ வில்லை
யொருவரும்
இரு நாள் கழித்து
இறந்து கிடந்த நாயின்
மடியை கவ்வி
இழுத்துக் கொண்டிருந்தன
இரு குட்டிகள்
தூங்கும் விழி
தாங்கும் முகம்
பார்த்து தொண்டைதனை
யடைக்கும் துக்கம்
திக்கும் துயர
நிலை
கை பொத்தி
வாய் மூடியும்
கண்ணீர் இமையணை
தாண்டி கால்களில்
பட்ட சூடுணர்ந்து
கரங் கொண்டு
கண் தோய்த்து
அரை தூக்கம்
கலைந்து அடுப்படி
தேடுமுன்னிடம்
அம்மா ?
அவளில்லை நானென்று
எவ்வாறுரைப்பேன்
காற்றோடு பேசி சிரித்துக்
கொண்டிருந்த இலைகள்
கட்டிடங்களுக்கு நடுவே
கேட்பாரற்று கிடந்து
மன உளைச்சளுக்களானது
ஆற்றினருகை அரிமருகன்
அமர்ந்து விளையாடி
அருள் தந்தது போய்
ரோட்டோரம்
புகைகளையும் புழுதிகளையும்
உண்டு புற்று நோய்
வந்திருந்தது
குழந்தைகள் விழுதுகளில்
தொங்கி விளையாடி
பின் அயர்ந்தமர்ந்து
கட்டிப்பிடித்து விளையாடி
ஆறுதல் சொல்ல கூட
ஆளற்ற ஆலமரம்
சொந்த பந்தங்களான
குருவிகளின்
கூடுகளற்ற கிளைகளால்
அனாதையாக்கப்பட்ட
ஆலமரம்
சுட்ட பழம்
சுடாத பழம்
என்றில்லாமல் அனைத்தும்
சிமெண்ட் தரையில்
வீழ்ந்து நசுக்கப்பட்டு
நன்மையற்றுப் போனதையெண்ணி
நாளுக்கு நாள்
மெலிந்து போனது
வெட்டும் மின்னலைப்
பிடித்து
தானே
தற்கொலை செய்து
கொண்டது
பள்ளி வருமுன்
பஞ்சரானது
புது சைக்கிள்
வகுப்பு வாசலில்
தடுக்கி
விழுந்தேன்
வந்த பின்
முதல் பெஞ்சில்
அமர்த்தப்பட்டேன்
கரும்பலகை
அழிக்க
கட்டளையிடப்பட்டேன்
அதீத வெயிலால்
அன்று மதிய
சோறும் கெட்டது
பச்சத் தண்ணீரும்
சூடாக
உள்ளிறங்கியது
பசிதூக்கத்தில்
வீழ்ந்ததால்
உரைநடை
உரக்கப் படிக்க
உத்தரவிடப்பட்டேன்
கடைசி
பீ.டீ பீரியடும்
கணக்கு வாத்தியருகே
கடனளிக்கப்பட்டது
இவ்வனைத்து
துர் சம்பவங்களின்
துயர காரணம்
வருகைப் பதிவேட்டில்
அவள்
வாரா நாட்களே !
ஈரிரெண்டு மணி
நேரங் கழித்து
ஓரிரு வார்த்தைகளை
மட்டுமே கொட்ட
முடிந்தது
முதல் சந்திப்பில்..
முன்னோட்டம் பார்த்த
வார்த்தைகள் யாவும்
தொண்டைக்குள் வெட்கி
சிக்கியதில் வாயிற்
வாசலில்
வந்த முதல்
வார்த்தை 'வாங்க'
தொண்டையினுள் சிக்கிய
வார்த்தைகளை சுடு
தேநீர்க் கொண்டு
சுட்டு விட்டு
சக்தி முழுதும்
பிரயோகித்து
தைரிய மனைத்தும்
கிரகித்து சொல்ல
வந்த வேளையில்
நீ சொன்ன
வார்த்தையின்
எதிரொலியில்
நான் சொன்ன
இரண்டாம் வார்த்தை
'போகலாம்'
சொன்ன
இரு வார்த்தையும்
உன்னோடு சேர்த்தால்
என்னோடு வருவாயா ?
புது காலையில்
பூத்த மலரை
மண்டி யிட்டு
முகர்ந்து பேசிக்
கொண்டிருந்த பெண்
பிள்ளையை பின்னுக்குத்
தள்ளி பிய்த்துத்
தின்று பேசாமற்
போன பெட்டை
ஆட்டிடம் பேச்சு
வார்த்தைக்கு போக
பேசும் பொம்மை
யொன்றை துணைக்கு
கை பிடித்து
அழைத்துக் கொண்டு
"இனிமே பூ
சாப்ட்ட சாமி
கண்ண குத்தும்னு"
அம்மா சொல்வதைப்போல
கண்டிப்பா சொல்லவும்
அதை புரிந்தார்
போல் மண்டையாட்டிய
யாட்டிடம் சம்மதம்
வாங்கின மகிழ்ச்சியில்
பூச்செடிக்கு ஆறுதல்
சொல்ல வந்த
வேளையில் அப்பா
அதே செடியில்
மீதிப் பூக்களை
பரித்துகொண்டிருந்ததைக்
கண்டு புரியா
மொழியில் பொரிந்து
தள்ளி விட்டு
வீட்டுக்குள் சென்று
இறந்து போன
பூக்களுக்காக
அழுது கொண்டிருந்தபோது
அம்மாவிடம்
"சாமி அப்பா
கண்ண குத்தாது-ல"
என்றவளை
புரியாமல் அணைத்துக்கொண்டாள்.
உதட்டோரம் கசிந்த
சிரிப்பு நழுவி
கன்னக் குளத்தில்
விழுந்ததும்
சுட்டு விரல்
கொண்டு கண்ணடி
கறுமைத் தொட்டு
கலந்ததில்
பேனா முனைத்
தொட்டெழுதிய
எழுத்துக்களுக்கும்
கிறுக்குப் பிடித்து
இடமாறி இடறி
சொல்லும் பொருளும்
அவளதரமும் அதன்
நகையுமாகி
நாம சங்கீர்த்தனமாகியது
அக்கருமை
கனந்தாங்காது
காகிதத்துக்கும்
மயக்கம் வந்து
கன மேசையடியில்
கிடத்திய
பின்
தரணி
தலை
சுற்றியது
குயில்களின்
கானத்தை
கையிறாகத்
திரித்து
மாலையது
மதியின்
மஞ்சளொளில்
தோய்த்தெடுத்து
மழலைக் குரல்
கொண்ட
மங்கையவள்
செங்கழுத்தில்
படரவிட்டு
காதலென்ற
மூன்றெழுத்து
கொண்டு
முடிந்து
விட வேண்டும்
வார்குழலது வாஞ்சையோடு
கன்னம் தீண்டும்பொழுது
மெல்லச் சிணுங்க
மேலுதடு சுருங்க
விழுந்த பள்ளமதில்
விரலது கடந்து
செவியோரம் சேர்த்து
மறைத்த பின்
நொடியது பாதியில்
இடப்புறம் நோக்கி
வலக்கண் ஏதும்
வாள் சுழற்றுதோ
என்றாய்ந்து நுகர்வோர்
யாருமில்லா என்றுணர்ந்து
கண்ணோரம் சிறு
கவிதைபாடி
கடந்து சென்றதும்
எம்மனக்கண்
கண்ட இவ்விளக்கத்திற்கு
அப்பொருள் தானே ?
