தூங்கும் விழி
தாங்கும் முகம்
பார்த்து தொண்டைதனை
யடைக்கும் துக்கம்
திக்கும் துயர
நிலை
கை பொத்தி
வாய் மூடியும்
கண்ணீர் இமையணை
தாண்டி கால்களில்
பட்ட சூடுணர்ந்து
கரங் கொண்டு
கண் தோய்த்து
அரை தூக்கம்
கலைந்து அடுப்படி
தேடுமுன்னிடம்
அம்மா ?
அவளில்லை நானென்று
எவ்வாறுரைப்பேன்
காற்றோடு பேசி சிரித்துக்
கொண்டிருந்த இலைகள்
கட்டிடங்களுக்கு நடுவே
கேட்பாரற்று கிடந்து
மன உளைச்சளுக்களானது
ஆற்றினருகை அரிமருகன்
அமர்ந்து விளையாடி
அருள் தந்தது போய்
ரோட்டோரம்
புகைகளையும் புழுதிகளையும்
உண்டு புற்று நோய்
வந்திருந்தது
குழந்தைகள் விழுதுகளில்
தொங்கி விளையாடி
பின் அயர்ந்தமர்ந்து
கட்டிப்பிடித்து விளையாடி
ஆறுதல் சொல்ல கூட
ஆளற்ற ஆலமரம்
சொந்த பந்தங்களான
குருவிகளின்
கூடுகளற்ற கிளைகளால்
அனாதையாக்கப்பட்ட
ஆலமரம்
சுட்ட பழம்
சுடாத பழம்
என்றில்லாமல் அனைத்தும்
சிமெண்ட் தரையில்
வீழ்ந்து நசுக்கப்பட்டு
நன்மையற்றுப் போனதையெண்ணி
நாளுக்கு நாள்
மெலிந்து போனது
வெட்டும் மின்னலைப்
பிடித்து
தானே
தற்கொலை செய்து
கொண்டது
பள்ளி வருமுன்
பஞ்சரானது
புது சைக்கிள்
வகுப்பு வாசலில்
தடுக்கி
விழுந்தேன்
வந்த பின்
முதல் பெஞ்சில்
அமர்த்தப்பட்டேன்
கரும்பலகை
அழிக்க
கட்டளையிடப்பட்டேன்
அதீத வெயிலால்
அன்று மதிய
சோறும் கெட்டது
பச்சத் தண்ணீரும்
சூடாக
உள்ளிறங்கியது
பசிதூக்கத்தில்
வீழ்ந்ததால்
உரைநடை
உரக்கப் படிக்க
உத்தரவிடப்பட்டேன்
கடைசி
பீ.டீ பீரியடும்
கணக்கு வாத்தியருகே
கடனளிக்கப்பட்டது
இவ்வனைத்து
துர் சம்பவங்களின்
துயர காரணம்
வருகைப் பதிவேட்டில்
அவள்
வாரா நாட்களே !
ஈரிரெண்டு மணி
நேரங் கழித்து
ஓரிரு வார்த்தைகளை
மட்டுமே கொட்ட
முடிந்தது
முதல் சந்திப்பில்..
முன்னோட்டம் பார்த்த
வார்த்தைகள் யாவும்
தொண்டைக்குள் வெட்கி
சிக்கியதில் வாயிற்
வாசலில்
வந்த முதல்
வார்த்தை 'வாங்க'
தொண்டையினுள் சிக்கிய
வார்த்தைகளை சுடு
தேநீர்க் கொண்டு
சுட்டு விட்டு
சக்தி முழுதும்
பிரயோகித்து
தைரிய மனைத்தும்
கிரகித்து சொல்ல
வந்த வேளையில்
நீ சொன்ன
வார்த்தையின்
எதிரொலியில்
நான் சொன்ன
இரண்டாம் வார்த்தை
'போகலாம்'
சொன்ன
இரு வார்த்தையும்
உன்னோடு சேர்த்தால்
என்னோடு வருவாயா ?
புது காலையில்
பூத்த மலரை
மண்டி யிட்டு
முகர்ந்து பேசிக்
கொண்டிருந்த பெண்
பிள்ளையை பின்னுக்குத்
தள்ளி பிய்த்துத்
தின்று பேசாமற்
போன பெட்டை
ஆட்டிடம் பேச்சு
வார்த்தைக்கு போக
பேசும் பொம்மை
யொன்றை துணைக்கு
கை பிடித்து
அழைத்துக் கொண்டு
"இனிமே பூ
சாப்ட்ட சாமி
கண்ண குத்தும்னு"
அம்மா சொல்வதைப்போல
கண்டிப்பா சொல்லவும்
அதை புரிந்தார்
போல் மண்டையாட்டிய
யாட்டிடம் சம்மதம்
வாங்கின மகிழ்ச்சியில்
பூச்செடிக்கு ஆறுதல்
சொல்ல வந்த
வேளையில் அப்பா
அதே செடியில்
மீதிப் பூக்களை
பரித்துகொண்டிருந்ததைக்
கண்டு புரியா
மொழியில் பொரிந்து
தள்ளி விட்டு
வீட்டுக்குள் சென்று
இறந்து போன
பூக்களுக்காக
அழுது கொண்டிருந்தபோது
அம்மாவிடம்
"சாமி அப்பா
கண்ண குத்தாது-ல"
என்றவளை
புரியாமல் அணைத்துக்கொண்டாள்.
உதட்டோரம் கசிந்த
சிரிப்பு நழுவி
கன்னக் குளத்தில்
விழுந்ததும்
சுட்டு விரல்
கொண்டு கண்ணடி
கறுமைத் தொட்டு
கலந்ததில்
பேனா முனைத்
தொட்டெழுதிய
எழுத்துக்களுக்கும்
கிறுக்குப் பிடித்து
இடமாறி இடறி
சொல்லும் பொருளும்
அவளதரமும் அதன்
நகையுமாகி
நாம சங்கீர்த்தனமாகியது
அக்கருமை
கனந்தாங்காது
காகிதத்துக்கும்
மயக்கம் வந்து
கன மேசையடியில்
கிடத்திய
பின்
தரணி
தலை
சுற்றியது
குயில்களின்
கானத்தை
கையிறாகத்
திரித்து
மாலையது
மதியின்
மஞ்சளொளில்
தோய்த்தெடுத்து
மழலைக் குரல்
கொண்ட
மங்கையவள்
செங்கழுத்தில்
படரவிட்டு
காதலென்ற
மூன்றெழுத்து
கொண்டு
முடிந்து
விட வேண்டும்
வார்குழலது வாஞ்சையோடு
கன்னம் தீண்டும்பொழுது
மெல்லச் சிணுங்க
மேலுதடு சுருங்க
விழுந்த பள்ளமதில்
விரலது கடந்து
செவியோரம் சேர்த்து
மறைத்த பின்
நொடியது பாதியில்
இடப்புறம் நோக்கி
வலக்கண் ஏதும்
வாள் சுழற்றுதோ
என்றாய்ந்து நுகர்வோர்
யாருமில்லா என்றுணர்ந்து
கண்ணோரம் சிறு
கவிதைபாடி
கடந்து சென்றதும்
எம்மனக்கண்
கண்ட இவ்விளக்கத்திற்கு
அப்பொருள் தானே ?
